Jezioro eutroficzne
Jeziora eutroficzne to słodkowodne zbiorniki charakteryzujące się wysokim stężeniem substancji odżywczych, co sprzyja intensywnemu rozwojowi organizmów biologicznych. W rezultacie następuje spadek ilości tlenu w wodzie oraz ograniczenie procesów mineralizacji.
Charakterystyka
Te jeziora są zazwyczaj płytkie, ich woda ma zielonkawy odcień spowodowany masowym rozwojem glonów. Charakteryzują się niską przezroczystością, a zasięg penetracji światła słonecznego latem wynosi zaledwie 20-100 cm. Wody jezior eutroficznych mają odczyn zasadowy lub obojętny. W wyniku tych warunków powstają organizmy beztlenowe oraz muł jeziorny, co prowadzi do wypłycania zbiornika i jego przekształcenia w torfowisko lub bagno.
Naturalne jeziora eutroficzne są chronione w ramach systemu Natura 2000 (kod 3150) w krajach Unii Europejskiej.
Roślinność
W jeziorach eutroficznych roślinność jest często uboga i jednostajna, z dominującymi zespołami oczeretów, rdestnic i lilii wodnych. W strefie przybrzeżnej występują szuwary, w tym:
- trzcina pospolita
- oczeret jeziorny
- pałka wąskolistna
- pałka szerokolistna
Roślinność denna obejmuje m.in.:
- moczarka kanadyjska
- ramienice (Chara fragilis, Chara rudis, Chara tomentosa, Chara jubata, Chara contraria)
- mchy wodne (Scorpidium scorpioides, Fontinalis antipyretica)
W płytkich partiach strefy dennej rosną rośliny kwiatowe oraz roślinność z liśćmi pływającymi, jak rdestnice i oczerety. W miejscach bardziej wypłyconych występują turzyce oraz zarośla wierzbowe.
Świat zwierząt
W strefie przybrzeżnej jezior eutroficznych można spotkać:
- ślimaki
- małże
- larwy owadów
- ryby: płoć, okoń, szczupak, leszcz, wzdręga, ukleja
W pasie oczeretów żyje wiele gatunków ptaków, takich jak:
- cyranka
- krzyżówka
- łyska
- kurka wodna
- perkozy
- trzciniaki
- dzikie gęsi i łabędzie
