Medaliści igrzysk olimpijskich w lekkoatletyce

, dwunastokrotny medalista olimpijski w lekkoatletyce]]
, dziesięciokrotny medalista olimpijski w lekkoatletyce]]
, ośmiokrotny medalista olimpijski w lekkoatletyce]]
Medaliści igrzysk olimpijskich w lekkoatletyce – lista zawodników i reprezentacji, które przynajmniej raz stanęły na podium zawodów olimpijskich w lekkoatletyce.
Lekkoatletyka znajduje się w programie letnich igrzysk olimpijskich nieprzerwanie od ich pierwszej nowożytnej edycji w 1896 roku. Wśród mężczyzn rozgrywa się 24 konkurencje lekkoatletyczne: sprinty (biegi na 100 m, 200 m, 400 m), biegi średniodystansowe (800 m, 1500 m), biegi długodystansowe (5000 m, 10 000 m, maraton), biegi płotkarskie (110 m, 400 m), bieg na 3000 m z przeszkodami, sztafety (4 × 100 m, 4 × 400 m), chody sportowe (20 km, 50 km), skoki (wzwyż, o tyczce, w dal, trójskok), rzuty (dyskiem, młotem, oszczepem, pchnięcie kulą) i dziesięciobój. Po raz pierwszy zawody, w wyżej wymienionym formacie, rozegrano na igrzyskach w Melbourne w 1956 roku. Formuła ta obowiązywała na każdych kolejnych imprezach, aż do Igrzysk Olimpijskich 2020 w Tokio. Wyjątkiem był 1976 rok, w którym z programu igrzysk usunięto chód na 50 km. Konkurencja ta została w zamian rozegrana na Mistrzostwach Świata w Lekkoatletyce w 1976 roku – była jedyną konkurencją na tej edycji mistrzostw. Od 2024 roku chód na 50 km zastąpiony zostanie przez konkurencję mieszaną – chód drużynowy na 35 km.
Mężczyźni, od 2021 roku, uczestniczą również w konkurencji mieszanej – sztafecie mieszanej 4 × 400 m.
Przed 1956 rokiem rozgrywano ww. konkurencje na innych dystansach lub formach równolegle do obecnie rozgrywanych, bądź w zamian za nie. W biegach płaskich organizowano dodatkowo bieg na 60 m oraz na 5 mi, w biegach przez płotki bieg na 200 m, w biegach z przeszkodami zawodnicy pokonywali dystans 2500 m, 2590 m, 3200 m oraz 4000 m. Raz zorganizowano sztafetę na dystansie 1600 m (2 × 200 m, 400 m i 800 m). Organizowano biegi drużynowe na dystansach 3000 m, 5000 m, 3 mi i 4 mi oraz biegi przełajowe – indywidualnie oraz drużynowo. W chodzie sportowym zawodnicy rywalizowali na dystansie 3000 m, 3500 m, 10 km i 10 mi. Organizowano skoki z miejsca – wzwyż, w dal i trójskok. Rozgrywano rzuty przyrządami sportowymi w różnych formach – oburącz kulą, dyskiem oraz oszczepem, rzucano dyskiem sposobem starożytnym, a oszczepem stylem wolnym. Ponadto konkurowano w rzucie ciężarem. Konkurencjami wielobojowymi były all-around oraz pięciobój.
Wśród mężczyzn najwięcej medali olimpijskich (w tym najwięcej złotych) w lekkoatletyce zdobyli zawodnicy Stanów Zjednoczonych – 678 (w tym 279 złotych, 222 srebrne i 177 brązowych). Drugie miejsce w klasyfikacji medalowej zajmuje Finlandia (111 medali – 47 złotych, 34 srebrne i 30 brązowych), a trzecie Wielka Brytania (150 medali – 45 złotych, 59 srebrnych i 46 brązowych).
Podczas jednej edycji igrzysk najwięcej medali zdobyli Amerykanie – 64, w 1904 roku na igrzyskach w St. Louis, gdzie byli gospodarzami. Jedyną reprezentacją, która zdobyła przynajmniej jeden medal olimpijski na wszystkich edycjach igrzysk jest Wielka Brytania.
Najbardziej utytułowanym zawodnikiem jest Fin Paavo Nurmi, który zdobył 12 medali – 9 złotych i 3 srebrne. Drugi w klasyfikacji jest Amerykanin Carl Lewis z dorobkiem 10 medali – 9 złotych i 1 srebrny. Kolejni są ex aequo Amerykanin Ray Ewry i Jamajczyk Usain Bolt – obaj zdobyli 8 złotych medali. Zawodnikiem, który również zdobył 8 medali – 5 złotych i 3 srebrne – jest Fin Ville Ritola.
81 razy zdarzyła się sytuacja, w której zawodnicy jednej reprezentacji obsadzili wszystkie miejsca na podium. Dotyczy to też sytuacji, w których współdzieli podium ex aequo z zawodnikami z innych reprezentacji oraz sytuacji, gdy nie przyznawano medalu danego koloru, ponieważ zawodnicy zdobyli ex aequo wyższe miejsca.
63 razy dokonali tego reprezentanci Stanów Zjednoczonych – jeden raz w biegu na 60 m (w 1904 roku), dwukrotnie w biegu na 100 m (w 1904 i 1912 roku), sześciokrotnie w biegu na 200 m (w 1904, 1912, 1952, 1956, 1984 i 2004 roku), pięciokrotnie w biegu na 400 m (w 1904, 1968, 1988, 2004 i 2008 roku), dwukrotnie w biegu na 800 m (w 1904 i 1912 roku), raz w biegu na 1500 m (w 1904 roku), ośmiokrotnie – najwięcej, w przypadku tego osiągnięcia – w biegu na 110 m przez płotki (w latach 1900–1912, 1948–1960), raz w biegu na 200 m przez płotki (w 1904 roku), pięciokrotnie w biegu na 400 m przez płotki (w 1904, 1920, 1956, 1960 i 2008 roku), dwukrotnie w skoku wzwyż (w 1896 i 1936 roku), dwukrotnie w skoku wzwyż z miejsca (w 1900 i 1904 roku), pięciokrotnie w skoku o tyczce (1904, 1908, 1912, 1924 i 1928 roku), czterokrotnie w skoku w dal (1896, 1904, 1988 i 1992 roku), raz w skoku w dal z miejsca (w 1904 roku), dwukrotnie w trójskoku (w 1900 i 1904 roku), dwukrotnie w trójskoku z miejsca (w 1900 i 1904 roku), siedmiokrotnie w pchnięciu kulą (w 1900, 1904, 1912, 1924, 1948, 1952 i 1960 roku), trzykrotnie w rzucie dyskiem (w 1908, 1956 i 1960 roku), dwukrotnie w rzucie młotem (w 1900 i 1904 roku) oraz dwukrotnie w dziesięcioboju (w 1936 i 1952 roku).
Po pięć razy całość podium obsadzili reprezentanci Finlandii i ZSRR. Finowie dokonali tego raz w biegu na 10 000 m (w 1936 roku), raz w biegu na 3000 m z przeszkodami (w 1928 roku), dwa razy w rzucie oszczepem (w 1920 i 1932 roku) i raz w rzucie oszczepem oburącz (w 1912 roku). Zawodnicy ze Związku Radzieckiego w pełni obsadzili podia raz w chodzie na 20 km (w 1956 roku), raz w skoku o tyczce (w 1988 roku) oraz trzykrotnie w rzucie młotem (w 1976, 1980 i 1988 roku). Dwa razy podobny wyczyn powtórzyli reprezentacji Szwecji (w biegu na 3000 m z przeszkodami w 1948 roku i trójskoku w 1912 roku), Kenii (w biegu na 3000 m z przeszkodami w 1992 i 2004 roku) i Wielkiej Brytanii (w bieg na 4000 m z przeszkodami w 1900 roku i chodzie na 10 mi w 1908 roku), a po jednym razie Jamajczykom (w biegu na 200 m w 2012 roku) i zawodnikom Wspólnej reprezentacji (w rzucie młotem w 1992 roku).
Najwięcej razy – siedemnaście – wszystkie miejsca na podium zajęli Amerykanie na domowych igrzyskach w St. Louis w 1904 roku.
Cztery razy w historii lekkoatletyki mężczyzn na igrzyskach olimpijskich zdarzyło się, że złoty medal w tej samej konkurencji zdobyło ex aequo dwóch zawodników. W 1908 roku identyczne rezultaty w skoku o tyczce osiągnęli Amerykanie Edward Cook i Alfred Gilbert. W 2021 rok Katarczyk Mutazz Isa Barszim i Włoch Gianmarco Tamberi, po uzyskaniu najlepszych rezultatów w konkursie skoku wzwyż, zdecydowali się nie rozgrywać między sobą dogrywki.
W 1912 roku reprezentujący Stany Zjednoczone Jim Thorpe zdobył złote medale w pięcioboju i dziesięcioboju. Jednak, po zakończeniu igrzysk, został zdyskwalifikowany za naruszenie zasad amatorstwa, a złote medale przyznano zawodnikom, którzy zdobyli drugie miejsca. W pięcioboju złotym medalistą został Norweg Ferdinand Bie, w dziesięcioboju Szwed Hugo Wieslander. W 1982 roku cofnięto dyskwalifikację Thorpe’a, przywracając mu złote medale, jednocześnie, tymczasowo, na pierwszych miejscach ex aequo pozostawiając Bie’a i Wieslandera. W 2022 Międzynarodowy Komitet Olimpijski poprawił dokumentację, ogłaszając Jima Thorpe’a jedynym zwycięzcą pięcioboju oraz dziesięcioboju Igrzysk Olimpijskich 1912.
Lista przedstawia medalistów w zawodach mężczyzn i mieszanych. Kobiety zostały przedstawione w osobnym haśle (z wyjątkiem konkurencji mieszanych, nie były jednak brane pod uwagę w klasyfikacji medalowej). Nie uwzględniono wyników Olimpiady Letniej 1906, która nie była organizowana przez MKOl. Na Igrzyskach Olimpijskich 1904 zorganizowano trójbój lekkoatletyczny, którego wyniki składają się na wielobój gimnastyczny. Medaliści tej konkurencji zostali wymienieni w haśle poświęconemu gimnastyce.

Medaliści chronologicznie

Biegi

Bieg na 60 metrów

Konkurencja obecna była w programie igrzysk jedynie dwa razy – zadebiutowała na II Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1900 roku, po raz ostatni konkurowano w niej 4 lata później, na igrzyskach w St. Louis. Liderami konkurencji są Amerykanie Archie Hahn i Alvin Kraenzlein, którzy zdobyli po jednym złotym medalu. Reprezentanci Stanów Zjednoczonych zdobyli większość medali, jeden brązowy medal wywalczył reprezentant Australii. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 60 m w latach 1900–1904.

Bieg na 100 metrów

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od pierwszej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderem klasyfikacji zawodników jest Jamajczyk Usain Bolt, który zdobył 3 złote medale. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku posiadają 17 złotych, 15 srebrnych i 10 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 100 m w latach 1886–2024.

Bieg na 200 metrów

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od drugiej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderem klasyfikacji zawodników jest Jamajczyk Usain Bolt, który zdobył 3 złote medale. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku posiadają 17 złotych, 20 srebrnych i 13 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 200 m w latach 1900–2024.

Bieg na 400 metrów

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od pierwszej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderem klasyfikacji zawodników jest Amerykanin Michael Johnson, który zdobył 2 złote medale. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku posiadają 19 złotych, 13 srebrnych i 12 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 400 m w latach 1896–2021.

Bieg na 800 metrów

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od pierwszej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderami klasyfikacji zawodników jest ex aequo czterech biegaczy, którzy zdobyli po 2 złote medale: Brytyjczyk Douglas Lowe, Kenijczyk David Rudisha, Nowozelandczyk Peter Snell i Amerykanin Mal Whitfield. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku posiadają 8 złotych, 4 srebrne i 9 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 800 m w latach 1896–2021.

Bieg na 1500 metrów

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od pierwszej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderem klasyfikacji zawodników jest Brytyjczyk Sebastian Coe, który zdobył 2 złote medale. Wśród reprezentacji liderem jest Wielka Brytania, która w dorobku posiada 5 złotych, 5 srebrnych i 4 brązowe medale. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 1500 m w latach 1896–2021.

Bieg na 5000 metrów

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od Igrzysk Olimpijskich 1912. Liderami klasyfikacji zawodników są ex aequo Brytyjczyk Mo Farah i Fin Lasse Virén, którzy zdobyli po 2 złote medale. Wśród reprezentacji liderem jest Finlandia, która w dorobku posiada 7 złotych, 4 srebrne i 2 brązowe medale. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 5000 m w latach 1912–2021.

Bieg na 5 mil

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Londynie. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 5 mi w 1908 roku.

Bieg na 10 000 metrów

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od piątej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderami klasyfikacji zawodników jest, ex aequo, pięciu biegaczy: Etiopczycy Kenenisa Bekele i Haile Gebrselassie, Brytyjczyk Mo Farah, Finowie Paavo Nurmi i Lasse Virén oraz Czech Emil Zátopek, którzy zdobyli po 2 złote medale. Wśród reprezentacji liderem jest Finlandia, która w dorobku posiada 7 złotych, 4 srebrne i 4 brązowe medale. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 10 000 m w latach 1912–2021.

Maraton

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od pierwszej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderami klasyfikacji zawodników jest, ex aequo, trzech biegaczy: Etiopczyk Abebe Bikila, Niemiec Waldemar Cierpinski oraz Kenijczyk Eliud Kipchoge, którzy zdobyli po dwa złote medale. Wśród reprezentacji liderem jest Etiopia, która w dorobku posiada 4 złote, 1 srebrny i 3 brązowe medale.
Na przestrzeni lat zmieniał się dystans biegu maratońskiego. W 1896 roku wynosił ok. 40 000 m, w 1900 – 40 260 m, w 1904 ponownie 40 000 m, w 1908 – 40 200 m, a w 1920 – 42 750 m. Od igrzysk 1924 ustalono stały dystans biegu dla każdych następnych igrzysk – 42 195 m. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w maratonie w latach 1896–2021.

Biegi przez płotki

Bieg na 110 metrów przez płotki

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od pierwszej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderami klasyfikacji zawodników są ex aequo Amerykanie Lee Calhoun i Roger Kingdom, którzy zdobyli po dwa złote medale. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku posiadają 19 złotych, 21 srebrny i 19 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 110 m przez płotki w latach 1896–2021.

Bieg na 200 metrów przez płotki

Konkurencja obecna była w programie igrzysk jedynie dwa razy – zadebiutowała na II Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1900 roku, po raz ostatni konkurowano w niej 4 lata później, na igrzyskach w St. Louis. Liderami klasyfikacji zawodników są Amerykanie Harry Hillman i Alvin Kraenzlein, którzy zdobyli po jednym złotym medalu. Reprezentanci Stanów Zjednoczonych zdobyli większość medali, jeden srebrny medal wywalczył reprezentant Indii Brytyjskich. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 200 m przez płotki w latach 1900–1904.

Bieg na 400 metrów przez płotki

Konkurencja obecna jest w programie od drugiej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Od tego momentu rozgrywano ją niemal na wszystkich edycjach igrzysk – wyjątkiem są igrzyska w Sztokholmie, organizowane w 1912 roku. Liderem klasyfikacji zawodników jest Amerykanin Edwin Moses, który zdobył dwa złote i jeden brązowy medal. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku posiadają 19 złotych, 13 srebrny i 11 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 400 m przez płotki w latach 1900–1908 oraz 1920–2021.

Biegi z przeszkodami

Bieg na 2500 metrów z przeszkodami

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Paryżu. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 2500 m z przeszkodami w 1900 roku.

Bieg na 2590 metrów z przeszkodami

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w St. Louis. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 2590 m z przeszkodami w 1904 roku.

Bieg na 3000 metrów z przeszkodami

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od Igrzysk Olimpijskich 1920. Liderami klasyfikacji zawodników są ex aequo Fin Volmari Iso-Hollo i Kenijczyk Ezekiel Kemboi, którzy zdobyli po dwa złote medale. Wśród reprezentacji liderem jest Kenia, która w dorobku posiada 11 złotych, 7 srebrnych i 5 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 3000 m z przeszkodami w latach 1920–2021.

Bieg na 3200 metrów z przeszkodami

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Londynie. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 3200 m z przeszkodami w 1908 roku.

Bieg na 4000 metrów z przeszkodami

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Paryżu. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu na 4000 m z przeszkodami w 1900 roku.

Sztafety

Sztafeta 4 × 100 metrów

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od Igrzysk Olimpijskich 1912. Liderem klasyfikacji zawodników jest Amerykanin Frank Wykoff, który zdobył trzy złote medale. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku posiadają 15 złotych i 2 srebrne medale. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w sztafecie 4 × 100 m w latach 1912−2021. Wymieniono zawodników startujących zarówno w biegach finałowych, jak i eliminacjach, nie uwzględniając jednak zawodników rezerwowych.

Sztafeta 4 × 400 metrów

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od Igrzysk Olimpijskich 1912. Liderami klasyfikacji zawodników jest, ex aequo, pięciu Amerykanów, którzy zdobyli po 2 złote medale: Steve Lewis, Antonio McKay, LaShawn Merritt, Andrew Valmon i Jeremy Wariner. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku posiadają 18 złotych i 3 srebrne medale. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w sztafecie 4 × 400 m w latach 1912−2021. Wymieniono zawodników startujących zarówno w biegach finałowych, jak i eliminacjach, nie uwzględniając jednak zawodników rezerwowych.

Sztafeta mieszana 4 × 400 metrów

Konkurencja obecna jest w programie od Igrzysk Olimpijskich 2020. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w sztafecie mieszanej 4 × 400 m w 2021 roku. Wymieniono zawodników startujących zarówno w biegach finałowych, jak i eliminacjach, nie uwzględniając jednak zawodników rezerwowych. Wymieniono również kobiety będące częścią sztafet, mimo że całość artykułu odnosi się jedynie do mężczyzn jako zdobywców medali. Ze względu na temat listy mężczyźni zostali wymienieni w pierwszej kolejności.

Sztafeta 1600 metrów

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Londynie. Sztafetę rozegrano kolejno na odcinkach 2 × 200 m, 400 m i 800 m. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w sztafecie zmiennej na 1600 m (zbliżonej dystansami odcinków do sztafety olimpijskiej) w 1908 roku.

Biegi drużynowe

Bieg drużynowy na 3000 metrów

Konkurencja obecna była w programie igrzysk jedynie trzy razy – zadebiutowała na Igrzysk Olimpijskich 1912, po raz ostatni konkurowano w niej na igrzyskach w Paryżu w 1924 roku. Liderami klasyfikacji zawodników są wszyscy biegacze, którzy zdobyli złoty medal. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku posiadają 2 złote i 1 brązowy medal. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu drużynowym na 3000 m w latach 1912−1924. O wynikach konkurencji decydowały wyniki trzech najlepszych zawodników, wymieniono jednak wszystkich członków drużyn finałowych, jak również zawodników startujących w eliminacjach.

Bieg drużynowy na 3 mile

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Londynie. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu drużynowym na 3 mi w 1908 roku. O wynikach konkurencji decydowały wyniki trzech najlepszych zawodników, wymieniono jednak wszystkich członków drużyn.

Bieg drużynowy na 5000 metrów

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Paryżu. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu drużynowym na 5000 m w 1900 roku.

Bieg drużynowy na 4 mile

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w St. Louis. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu drużynowym na 4 mi w 1904 roku.

Biegi przełajowe

Bieg przełajowy indywidualnie

Konkurencja obecna była w programie igrzysk jedynie trzy razy – zadebiutowała na Igrzysk Olimpijskich 1912, po raz ostatni konkurowano w niej na igrzyskach w Paryżu w 1924 roku. Liderem klasyfikacji zawodników jest Fin Paavo Nurmi, który zdobył 2 złote medale. Wśród reprezentacji liderem jest Finlandia, która w dorobku posiada 3 złote, 1 srebrny i 1 brązowy medal. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu przełajowym indywidualnie w latach 1912−1924.

Bieg przełajowy drużynowo

Konkurencja obecna była w programie igrzysk jedynie trzy razy – zadebiutowała na Igrzysk Olimpijskich 1912, po raz ostatni konkurowano w niej na igrzyskach w Paryżu w 1924 roku. Liderami klasyfikacji zawodników jest trzech Finów: Heikki Liimatainen, Paavo Nurmi i Eino Rastas, którzy zdobyli po 2 złote medale. Wśród reprezentacji liderem jest Finlandia, która w dorobku posiada 3 złote i 1 srebrny medal. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w biegu przełajowym drużynowo w latach 1912−1924. O wynikach konkurencji decydowały wyniki trzech najlepszych zawodników, wymieniono jednak wszystkich członków drużyn.

Chody sportowe

Chód na 3000 metrów

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Antwerpii. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w chodzie na 3000 m w 1920 roku.

Chód na 3500 metrów

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Londynie. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w chodzie na 3500 m w 1908 roku.

Chód na 10 000 metrów

Konkurencję rozegrano jedynie pięć razy, zadebiutowała na Igrzysk Olimpijskich 1912, po raz ostatni konkurowano w niej na igrzyskach w Helsinkach w 1952 roku. Liderami klasyfikacji zawodników są Włoch Ugo Frigerio i Szwed John Mikaelsson, którzy zdobyli po dwa złote medale. Wśród reprezentacji liderem jest Szwecja, która w dorobku ma 2 złote i 1 srebrny medal. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w chodzie na 10 000 m w latach 1912–1924 oraz 1948–1952.

Chód na 10 mil

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Londynie. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w chodzie na 10 mi w 1908 roku.

Chód na 20 kilometrów

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od Igrzysk Olimpijskich 1956. Liderami klasyfikacji zawodników jest Ukrainiec, który startował w barwach ZSRR, Wołodymyr Hołubnyczy. Zdobył on 2 złote, 1 srebrny i 1 brązowy medal. Wśród reprezentacji liderem jest Związek Radziecki, który w dorobku ma 3 złote, 3 srebrne i 3 brązowe medale. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w chodzie na 20 km w latach 1956–2021.

Chód na 50 kilometrów

Konkurencja obecna jest w programie od Igrzysk Olimpijskich 1932. Od tego momentu rozgrywano ją niemal na wszystkich edycjach igrzysk – wyjątkiem są igrzyska w Montrealu, organizowane w 1976 roku. W zamian zorganizowano Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 1976, gdzie chód na 50 km był jedyną konkurencją. Liderami klasyfikacji zawodników jest Polak Robert Korzeniowski, który zdobył 3 złote medale. Wśród reprezentacji liderem jest Polska, która w dorobku ma 4 złote medale. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w chodzie na 50 km w latach 1932–1972 oraz 1980–2021.

Skoki

Skok wzwyż

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od pierwszej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderem klasyfikacji zawodników jest Katarczyk Mutazz Isa Barszim, który zdobył 1 złoty i 2 srebrne medale. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku mają 14 złotych, 13 srebrnych i 8 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w skoku wzwyż w latach 1896–2021.

Skok wzwyż z miejsca

Konkurencję rozegrano jedynie cztery razy, zadebiutowała na Igrzysk Olimpijskich 1900, po raz ostatni konkurowano w niej na igrzyskach w Sztokholmie w 1912 roku. Liderem klasyfikacji zawodników jest Amerykanin Ray Ewry, który zdobył 3 złote medale. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku mają 4 złote, 4 srebrne i 2 brązowe medale. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w skoku wzwyż z miejsca w latach 1900–1912.

Skok o tyczce

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od pierwszej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderem klasyfikacji zawodników jest Amerykanin Bob Richards, który zdobył 2 złote i 1 brązowy medal. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku mają 19 złotych, 15 srebrnych i 13 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w skoku o tyczce w latach 1896–2021.

Skok w dal

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od pierwszej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderem klasyfikacji zawodników jest Amerykanin Carl Lewis, który zdobył 4 złote medale. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku mają 22 złote, 15 srebrnych i 10 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w skoku w dal w latach 1896–2021.

Skok w dal z miejsca

Konkurencję rozegrano jedynie cztery razy, zadebiutowała na Igrzysk Olimpijskich 1900, po raz ostatni konkurowano w niej na igrzyskach w Sztokholmie w 1912 roku. Liderem klasyfikacji zawodników jest Amerykanin Ray Ewry, który zdobył 3 złote medale. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku mają 3 złote, 3 srebrne i 3 brązowe medale. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w skoku w dal z miejsca w latach 1900–1912.

Trójskok

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od pierwszej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderem klasyfikacji zawodników jest Gruzin, który startował w barwach ZSRR, Wiktor Saniejew. Zdobył on 3 złote i 1 srebrny medal. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku mają 8 złotych, 8 srebrnych i 2 brązowe medale. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w trójskoku w latach 1896–2021.

Trójskok z miejsca

Konkurencję rozegrano jedynie dwa razy, zadebiutowała na Igrzysk Olimpijskich 1900, po raz ostatni konkurowano w niej na igrzyskach w St. Louis w 1904 roku. Liderem klasyfikacji zawodników jest Amerykanin Ray Ewry, który zdobył 2 złote medale. Wszystkie możliwe medale zdobyli reprezentanci Stanów Zjednoczonych. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w trójskoku z miejsca w latach 1900–1904.

Rzuty

Pchnięcie kulą

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od pierwszej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderami klasyfikacji zawodników są Amerykanie Parry O’Brien i Ralph Rose, którzy zdobyli po 2 złote i 1 srebrny medal. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku mają 19 złotych, 21 srebrnych i 12 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w pchnięciu kulą w latach 1896–2021.

Pchnięcie kulą oburącz

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Sztokholmie. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w pchnięciu kulą oburącz w 1912 roku.

Rzut dyskiem

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od pierwszej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderem klasyfikacji zawodników jest Amerykanin Al Oerter, który zdobył cztery złote medale. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku mają 13 złotych, 9 srebrnych i 13 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w rzucie dyskiem w latach 1896−2021.

Rzut dyskiem sposobem starożytnym

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Londynie. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w rzucie dyskiem sposobem starożytnym w 1908 roku.

Rzut dyskiem oburącz

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Sztokholmie. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w rzucie dyskiem oburącz w 1912 roku.

Rzut młotem

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od drugiej edycji letnich igrzysk olimpijskich. Liderem klasyfikacji zawodników jest Amerykanin John Flanagan, który zdobył 3 złote medale. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku mają 7 złotych, 5 srebrnych i 7 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w rzucie młotem w latach 1900−2021.

Rzut 56-funtowym ciężarem

Konkurencję rozegrano jedynie dwa razy, zadebiutowała na Igrzysk Olimpijskich 1904, po raz ostatni konkurowano w niej na igrzyskach w Antwerpii w 1920 roku. Liderami klasyfikacji zawodników są Kanadyjczyk Étienne Desmarteau i Amerykanin Patrick McDonald, którzy zdobyli po jednym złotym medalu. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku mają 1 złoty, 2 srebrne i 1 brązowy medal. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w rzucie 56-funtowym ciężarem w 1904 i 1920 roku.

Rzut oszczepem

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od Igrzysk Olimpijskich 1908. Liderem klasyfikacji zawodników jest Czech Jan Železný, który zdobył 3 złote i 1 srebrny medal. Wśród reprezentacji liderem jest Finlandia, która w dorobku ma 7 złotych, 8 srebrnych i 7 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w rzucie oszczepem w latach 1908−2021.

Rzut oszczepem stylem wolnym

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Londynie. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w rzucie oszczepem stylem wolnym w 1908 roku.

Rzut oszczepem oburącz

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w Sztokholmie. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w rzucie oszczepem oburącz w 1912 roku.

Wieloboje

Pięciobój

Konkurencję rozegrano jedynie trzy razy, zadebiutowała na Igrzysk Olimpijskich 1912, po raz ostatni konkurowano w niej na igrzyskach w Paryżu w 1924 roku. Liderem klasyfikacji zawodników jest Fin Eero Lehtonen, który zdobył 2 złote medale. Wśród reprezentacji liderem jest Finlandia, która w dorobku ma 2 złote medale. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w pięcioboju w latach 1912−1924.

All-around

Konkurencję rozegrano tylko raz, podczas igrzysk w St. Louis w 1904 roku. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w all-around w 1904 roku.

Dziesięciobój

Konkurencja obecna jest w programie nieprzerwanie od Igrzysk Olimpijskich 1912. Liderem klasyfikacji zawodników są Amerykanie Ashton Eaton i Bob Mathias oraz Brytyjczyk Daley Thompson, którzy zdobyli po 2 złote medale. Wśród reprezentacji liderem są Stany Zjednoczone, które w dorobku mają 14 złotych, 7 srebrnych i 6 brązowych medali. W poniższej tabeli przedstawiono wszystkich medalistów igrzysk olimpijskich w dziesięcioboju w latach 1912−2021.

Klasyfikacja zawodników

W poniższym zestawieniu ujęto klasyfikację zawodników, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal olimpijski w lekkoatletyce. W przypadku, gdy dany zawodnik zdobywał medale dla dwóch lub więcej reprezentacji, podano wszystkie, w barwach których startował. W przypadku, gdy dwóch lub więcej zawodników zdobyło tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, wzięto pod uwagę najpierw kolejność chronologiczną, a następnie porządek alfabetyczny. W przypadku sztafet wymieniono zawodników startujących zarówno w biegach finałowych, jak i eliminacjach, nie uwzględniając jednak zawodników rezerwowych.

Klasyfikacja reprezentacji

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację reprezentacji, które zdobyły przynajmniej jeden medal olimpijski w lekkoatletyce. Uwzględniono również medale zdobyte w konkurencji mieszanej.

Klasyfikacja reprezentacji według lat

W poniższej tabeli zestawiono reprezentacje według liczby medali zdobytych w lekkoatletyce podczas kolejnych edycji letnich igrzysk olimpijskich. Przedstawiono sumę wszystkich medali (złotych, srebrnych i brązowych) we wszystkich konkurencjach łącznie.

Klasyfikacja reprezentacji według konkurencji

W poniższej tabeli przedstawiono liczbę medali zdobytych przez poszczególne reprezentacje w konkurencjach w lekkoatletyce. Zastosowano następujące skróty:

Uwagi

Przypisy

Medaliści igrzysk olimpijskich w lekkoatletyce
Kategoria:Medaliści letnich igrzysk olimpijskich według dyscypliny sportu