Bitwa koło Wysp Liparyjskich
Bitwa koło Wysp Liparyjskich miała miejsce w 260 roku p.n.e. i była pierwszym starciem morskim pomiędzy Rzymianami a Kartagińczykami w trakcie I wojny punickiej. Po sukcesach Rzymian na Sycylii, postanowili oni zbudować flotę, aby stawić czoła przeciwnikowi i zabezpieczyć swoje wybrzeża przed blokadą.
Tło wydarzenia
Rzymianie, po zdobyciu Agrigentum, postanowili stworzyć flotę. W ciągu dwóch miesięcy zbudowano około 120 galer, w tym 100 pięciorzędowców (kwinkwerem) i 20 trójrzędowców (trirem). Przygotowano również załogi liczące około 30 tysięcy wioślarzy. Dowództwo nad 17 okrętami objął konsul Gnejusz Korneliusz Scypion Azina, który skierował się do Messyny.
Przebieg bitwy
Scypion Azina, mając informacje o możliwości przejścia garnizonu Lipary na stronę rzymską, postanowił zdobyć wyspy i uczynić je bazą dla floty. Po wpłynięciu do portu Lipary, napotkał zablokowanie portu przez eskadrę kartagińską z Panormos. Rzymskie załogi, nieprzygotowane do walki, wycofały się na ląd, co doprowadziło do ich niewoli. Rzymianie stracili wszystkie okręty.
Porażka Scypiona przyniosła mu niepochlebny przydomek „Asina”, co oznacza „osioł”. Wkrótce po tym jednak flota kartagińska została pokonana w bitwie pod Mylae.
Podsumowanie
- Bitwa miała miejsce w 260 p.n.e. podczas I wojny punickiej.
- Rzymianie zbudowali flotę składającą się z 120 galer.
- Rzymska eskadra pod dowództwem Scypiona Aziny została pokonana przez Kartagińczyków.
- Porażka doprowadziła do niewoli rzymskich załóg i utraty okrętów.
- Scypion Azina zyskał negatywny przydomek „Asina”.
