Język rusiński
Język rusiński, znany także jako łemkowsko-rusiński, karpatorusiński lub baczwańsko-rusnacki, jest językiem słowiańskim używanym przez Rusinów, którzy określają się mianem Rusnaków. Język ten posiada kilka geograficznych odmian, które występują w różnych regionach.
Obszar użycia
Rusiński jest używany przez społeczności Rusinów w następujących krajach:
- Ukraina (Zakarpacie)
- Słowacja (wschodnia część)
- Polska (Łemkowie i Bojkowie)
- Rumunia
- Węgry
- Serbia (Wojwodina)
- Chorwacja
Klasyfikacja i pisownia
Język rusiński należy do grupy języków indoeuropejskich, a dokładniej do:
- Języków bałtosłowiańskich
- Języków słowiańskich
- Języków wschodniosłowiańskich
Język ten wykorzystuje zarówno cyrylicę, jak i łacinę (w Słowacji). W Wojwodinie język rusiński jest uznawany za język urzędowy, a w Polsce i Słowacji jako język mniejszości.
Dialekty i regulacje
W ramach języka rusińskiego wyróżnia się różne dialekty, z których najlepiej skodyfikowana jest odmiana używana w byłej Jugosławii. Etnolekt łemkowski jest klasyfikowany jako wariant języka rusińskiego.
Bibliografia
- Encyklopedia Powszechna PWN
Linki zewnętrzne
Kategoria: Języki wschodniosłowiańskie, Języki Polski, Języki Ukrainy, Języki Słowacji, Języki Serbii, Języki Rumunii, Języki Węgier, Języki i dialekty w Chorwacji, Języki Stanów Zjednoczonych, Języki Kanady.
