Joseph Henry Blackburne
Joseph Henry Blackburne (1841-1924) był czołowym angielskim szachistą drugiej połowy XIX wieku. Urodził się w Manchesterze, gdzie w wieku osiemnastu lat rozpoczął naukę gry w szachy, zainspirowany sukcesami Paula Morphy’ego. Szybko stał się jednym z najlepszych graczy w swoim klubie, a w 1869 roku zdobył mistrzostwo Wielkiej Brytanii.
Kariera szachowa
W ciągu następnych dwóch dekad Blackburne brał udział w licznych turniejach i meczach, grając również w symultanach i „na ślepo”. Oto niektóre z jego osiągnięć:
- Wiedeń 1873 r. – II miejsce (wspólnie z Wilhelmem Steinitzem)
- Londyn 1876 r. – I miejsce
- Wiesbaden 1880 r. – I miejsce
- Berlin 1881 r. – I miejsce (przewaga nad Zukertortem)
- Londyn 1893 r. – I miejsce
Blackburne miał mieszane wyniki w bezpośrednich meczach z czołowymi szachistami. Dwukrotnie przegrał ze Steinitzem oraz z Laskerem, jednak jego konfrontacje z Zukertortem i Gunsbergiem były bardziej wyrównane.
Styl gry i osiągnięcia
Jako szachista, Blackburne był znany z agresywnego i romantycznego stylu gry, z naciskiem na taktykę. Często grał czarnymi swoim słynnym gambitem za szylinga. W swojej karierze rozegrał ponad 100 tysięcy partii, biorąc udział w 53 międzynarodowych turniejach.
W 1899 roku opublikował książkę „Mr Blackburne’s Games at Chess”, w której zawarł swoje partie oraz szereg problemów szachowych. Do późnych lat życia był aktywnym szachistą, a w 1914 roku, mając 72 lata, uczestniczył w turnieju w Petersburgu, gdzie zdobył nagrodę za najpiękniejszą partię.
Podsumowanie
Blackburne był jednym z najwybitniejszych angielskich szachistów swojej epoki, a jego osiągnięcia i styl gry wpłynęły na rozwój szachów. Działał do końca życia, redagując kolumnę szachową w gazecie „The Field”. W 1873 roku osiągnął najwyższy poziom w klasyfikacji Chessmetrics, zajmując 2. miejsce na świecie.
