Zbigniew Józef Kraszewski
Zbigniew Józef Kraszewski (1922-2004) był polskim duchownym rzymskokatolickim, pełniącym funkcje biskupa pomocniczego archidiecezji warszawskiej oraz diecezji warszawsko-praskiej.
Życiorys
Urodził się 12 lutego 1922 roku w Warszawie w rodzinie inteligenckiej. Po ukończeniu szkoły Podchorążych Piechoty KG NSZ w 1942 roku, w 1943 roku rozpoczął tajne studia w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. W czasie Powstania Warszawskiego był kapelanem Armii Krajowej, mimo że nie miał jeszcze święceń kapłańskich. Po wojnie kontynuował studia teologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1949 roku, a święcenia kapłańskie przyjął 12 marca 1949 roku z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego.
W swojej karierze pełnił funkcje wikariusza w kilku parafiach, a w 1954 roku obronił doktorat z teologii. Od 1956 roku był profesorem w Metropolitalnym Seminarium Duchownym, a także rektorem tego seminarium w latach 1969-1970. W 1970 roku został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej, a w 1992 roku przeniesiono go do nowo utworzonej diecezji warszawsko-praskiej. Po przejściu na emeryturę w 1997 roku pozostał biskupem pomocniczym seniorem.
Odznaczenia
W ciągu swojej kariery był wielokrotnie odznaczany, w tym:
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1979)
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1994)
Wybrane publikacje
- 1949: Obrzęd święceń kapłańskich w świetle najnowszych dokumentów papieża Piusa XII
- 1960: Matka i Królowa nasza
- 1963: Zagadnienie łaski u apologetów II
- 1964: Mariologia
- 1965: Udział Matki Bożej w dziele odkupienia
- 1980: Sto dowodów na istnienie Boga
- 1984: Miłosierdzie Boże ratunkiem dla świata
Pochówek
Zbigniew Kraszewski został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
