Marian Wabia

Marian Wabia

Marian Wabia (1 czerwca 1943 – 23 marca 2004) był polskim fizykiem, doktorem habilitowanym oraz profesorem Politechniki Szczecińskiej, gdzie pełnił funkcję dyrektora Instytutu Fizyki.

Życiorys

W 1960 roku rozpoczął studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, które ukończył w 1965 roku, uzyskując dyplom magistra na podstawie pracy dotyczącej czasu magnetycznej relaksacji jądrowej. Po studiach rozpoczął pracę w Katedrze Fizyki Politechniki Szczecińskiej jako asystent, a następnie adiunkt, gdzie prowadził zajęcia z różnych dziedzin fizyki.

W 1975 roku obronił pracę doktorską na temat dyfrakcji i propagacji fal elektromagnetycznych, a w 1992 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego za rozprawę dotyczącą pola elektromagnetycznego w ośrodkach anizotropowych. W 1993 roku został profesorem nadzwyczajnym i dyrektorem Instytutu Fizyki.

Osiągnięcia i nagrody

• Utworzenie kierunku studiów Fizyka Techniczna, uruchomionego w 1995 roku.
• Wyróżnienie Zachodniopomorskim Noblem w 2002 roku za badania ceramicznych nadprzewodników.
• Inicjowanie i organizowanie studiów doktoranckich w dziedzinie fizyki w 2001 roku.

W latach 1985-1990 kierował projektem badawczym dotyczącym falowodów optycznych, a w latach 1996-1999 uczestniczył w projekcie TEMPUS, który przyczynił się do utworzenia Centrum Nowych Materiałów i Technologii na Politechnice Szczecińskiej.

Współpracował z renomowanymi ośrodkami naukowymi w kraju i za granicą oraz był uczestnikiem wielu krajowych i międzynarodowych konferencji naukowych. Jego badania koncentrowały się na nadprzewodnictwie, a także nad zastosowaniami kryształów w technologii optycznej.

Podsumowanie

Marian Wabia był znaczącą postacią w polskiej fizyce, łącząc karierę akademicką z pracami badawczymi oraz działalnością organizacyjną. Jego wkład w rozwój nauki oraz edukacji na Politechnice Szczecińskiej pozostaje nieoceniony.