John Everett Millais
John Everett Millais (1829-1896) był uznawanym brytyjskim malarzem i ilustratorem, który w wieku czterech lat zaczął malować. W wieku jedenastu lat rozpoczął studia w Royal Academy, gdzie zadebiutował w 1846 roku obrazem Pizarro Seizing the Inca of Peru, przedstawiającym uwięzienie władcy Inków przez konkwistadora Pizarra. W 1847 roku zdobył złoty medal za najlepsze malarstwo historyczne.
Bractwo Prerafaelitów
W 1848 roku Millais założył Bractwo Prerafaelitów wraz z Dante Gabrielem Rossettim i Williamem Holmanem Huntem. Jego obraz Chrystus w domu rodziców wzbudził kontrowersje, w tym krytykę ze strony Charlesa Dickensa. W 1852 roku Millais zyskał popularność dzięki obrazowi Ofelia, w którym zastosował technikę malowania na wilgotnym podłożu.
Życie osobiste
W 1855 roku poślubił Effie Gray, byłą żonę krytyka sztuki Johna Ruskina. Ich związek wywołał skandal, a para spędziła kilka lat w Szkocji z powodu ostracyzmu społecznego. Po powrocie do Anglii w 1862 roku Millais zmienił styl, malując bardziej konwencjonalne obrazy wiktoriańskie, co mogło być związane z potrzebą utrzymania rodziny, gdyż małżonkowie mieli ośmioro dzieci.
Kariera artystyczna
W 1863 roku Millais został członkiem Royal Academy, a jego twórczość obejmowała malarstwo historyczne oraz portrety. Do końca życia cieszył się dużą popularnością, a w 1896 roku, na krótko przed śmiercią, został przewodniczącym Royal Academy.
Wybrane prace
- Druhna, 1851, Cambridge
- Ofelia, 1851–1852, Tate Britain, Londyn
- Izabela i Lorenzo, 1848-1849, Walker Art Gallery, Liverpool
- Dzieciństwo Releigha, 1870, Tate Britain
- Przejście Północno-Zachodnie, 1874, Tate Britain
- Ornitolog, 1885, Art Gallery and Museum, Glasgow
Podsumowanie
John Everett Millais był kluczową postacią w brytyjskim malarstwie XIX wieku, znany z realizmu swoich prac oraz wpływu na ruch prerafaelitów. Jego twórczość oraz zmiany w stylu odzwierciedlają ewolucję sztuki w epoce wiktoriańskiej.
