Definicja elektrolitu
Elektrolit to substancja, która po rozpuszczeniu lub stopieniu ulega dysocjacji, co pozwala na przewodzenie prądu elektrycznego. Można go rozumieć z dwóch perspektyw:
- Perspektywa chemiczna: Elektrolit to substancja, która po rozpuszczeniu w wodzie lub innym rozpuszczalniku (np. amoniaku, dwutlenku siarki) dysocjuje na jony, co umożliwia przewodzenie prądu.
- Perspektywa techniczna: Elektrolitem jest każda substancja zdolna do przewodzenia prądu elektrycznego poprzez ruch jonów między elektrodami.
Wszystkie elektrolity w pierwszym znaczeniu są także elektrolitami w drugim, ale nie odwrotnie. Elektrolity dzieli się na cieczy (płynne) oraz stałe (suche).
Rodzaje elektrolitów
Wodne roztwory soli, kwasów i zasad to przykłady elektrolitów. Dzielą się one na:
- Elektrolity mocne: Całkowicie zdysocjowane na jony, takie jak wodorotlenki litowców i berylowców (z wyjątkiem wodorotlenku berylu i magnezu), oraz kwasy, np. HCl, H2SO4, HNO3.
- Elektrolity słabe: Tylko częściowo zdysocjowane, na przykład H2S, H2SO3, CH3COOH.
Inne przykłady elektrolitów
Do elektrolitów w drugim znaczeniu należą również:
- Porowate gąbki lub materiały ceramiczne nasączone roztworami soli, kwasów i zasad.
- Usieciowane polimery z kanałami jonowymi, przez które mogą wędrować jony.
- Substancje krystaliczne z kanałami jonowymi lub zdolne do absorbowania i uwalniania jonów.
Elektrolity w medycynie
W kontekście medycznym, elektrolity odnoszą się do zdysocjowanych substancji w płynach ustrojowych lub podawanych w infuzjach. Są kluczowe dla wielu procesów biologicznych i utrzymania równowagi elektrolitowej organizmu.
