Standard S/PDIF
S/PDIF (SONY/Philips Digital Interface Format) to standard przesyłania sygnałów dźwiękowych opracowany przez firmy SONY i Philips. Umożliwia on przesyłanie dźwięku cyfrowego bez konwersji do postaci analogowej, co pozwala na korzystanie z zewnętrznych konwerterów cyfrowo-analogowych o wyższej jakości niż te wbudowane w odtwarzacze.
Zastosowanie
Standard S/PDIF znajduje zastosowanie w różnych urządzeniach, takich jak:
- DAT (Digital Audio Tape)
- Odtwarzacze CD
- Cyfrowe procesory dźwięku
- Karty dźwiękowe
- Satelitarne tunery cyfrowe
- Zestawy kina domowego
- Cyfrowe tunery telewizyjne DVB-T
- Sprzęt przenośny MiniDisc
- Konsolę do gier (PlayStation i Xbox)
Przesyłany dźwięk może być w formatach dwukanałowym PCM oraz wielokanałowych surround, takich jak Dolby Digital i DTS, z wyłączeniem Dolby TrueHD i DTS-HD Master Audio.
Złącza S/PDIF
Typowe złącza S/PDIF obejmują:
- RCA: Umożliwia połączenia do 15 metrów na krótkich odległościach, stosując przewody koncentryczne o impedancji 75 omów.
- TOSLINK: Optyczne złącze, odporniejsze na zakłócenia, pozwala na tańsze połączenia światłowodowe.
- Minijack 3,5 mm: Używane w komputerach i urządzeniach przenośnych, obsługujące tryby analogowe i cyfrowe.
Wersje niestandardowe i odmiany
W ramach S/PDIF istnieją różne odmiany, w tym:
- ADAT: Stworzony przez firmę ALESIS, pozwala na przesył maksymalnie 8 kanałów dźwięku.
- AES/EBU: Profesjonalna wersja S/PDIF, korzystająca z połączeń symetrycznych i przewodów o impedancji 110 Ω, używana głównie w studiach nagraniowych.
- BNC: Rzadko spotykana wersja wykorzystująca przewody koncentryczne o impedancji 75 Ω, nie jest połączeniem symetrycznym.
Standard S/PDIF jest kluczowy dla przesyłania dźwięku w systemach audio i wideo, oferując różnorodność formatów oraz złączy dostosowanych do różnych zastosowań.
