Dioda Schottky’ego
Dioda Schottky’ego, znana z zastosowania złącza metal-półprzewodnik zamiast złącza p-n, jest typem diody półprzewodnikowej. Charakteryzuje się minimalną pojemnością złącza, co pozwala na szybkie przełączanie, z czasem wynoszącym około 100 ps. Diody te mogą działać przy częstotliwościach sięgających kilkudziesięciu GHz.
Diody Schottky’ego są powszechnie wykorzystywane w urządzeniach energoelektronicznych, takich jak:
- zasilacze impulsowe (np. zasilacze komputerowe)
- falowniki
- przetwornice napięcia i częstotliwości
Te urządzenia mogą działać w częstotliwościach od 200 kHz do 2 MHz, co przyczynia się do ich miniaturyzacji oraz wysokiej sprawności, osiągającej nawet 90%.
Dioda Schottky’ego ma również mniejszy spadek napięcia w kierunku przewodzenia (UF = 0,3 V) w porównaniu do diod krzemowych (UF = 0,6-0,7 V). Maksymalne napięcie wsteczne tych diod zazwyczaj nie przekracza 100 V. Nazwa diody pochodzi od niemieckiego fizyka Waltera Schottky’ego.
Typy diod Schottky’ego
- Diody szybko przełączające: Wykorzystują materiały półprzewodnikowe o szerszej przerwie pasmowej, takie jak arsenek galu (GaAs), z czasem przełączania (trr) poniżej 0,1 ns. Dzięki konstrukcji złącza „M-S” mają znacznie krótsze czasy przełączania w porównaniu do standardowych diod półprzewodnikowych.
- Diody o małym czasie zaniku: Znane również jako diody step-recovery, wykorzystują magazynowanie ładunku do generowania impulsów prostokątnych. W tych diodach czas zaniku (tf) musi być bardzo krótki.
