Ustawa o Jukonie
Ustawa o Jukonie, znana również jako The Yukon Territory Act, została uchwalona przez Parlament Kanady w 1898 roku i zatwierdzona przez monarchę 13 lutego tego samego roku. Celem ustawy było utworzenie nowej jednostki administracyjnej – Terytorium Jukon, w kontekście panującej w regionie gorączki złota. Ustawa skupiała się na utrzymaniu porządku publicznego oraz regulacji prawnych.
Postanowienia Ustawy
Ustawa składała się z 21 postanowień, w tym:
- Terytorium Jukon zostało wyznaczone z dniem 16 sierpnia 1898 roku, z wyłączeniem spod jurysdykcji Terytoriów Północno-Zachodnich.
- Rząd miał prawo mianować komisarza terytorium, odpowiedzialnego za zarządzanie zgodnie z instrukcjami rządu federalnego.
- Powołano radę terytorialną, której członkowie byli podporządkowani komisarzowi.
- Komisarz posiadał prawo podejmowania decyzji w sprawach rządowych z pewnymi ograniczeniami.
- Ustawa utrzymywała obowiązujące przepisy prawne z Terytoriów Północno-Zachodnich.
- Powołano Najwyższy Sąd Terytorialny, składający się z sędziów mianowanych przez rząd federalny.
- Komisarz i inni przedstawiciele mieli uprawnienia do egzekwowania prawa i utrzymania porządku publicznego.
- Wszelkie areszty i miejsca odosobnienia były zarządzane wyłącznie przez policję RCMP.
Zarządzanie i Regulacje
Rząd federalny miał prawo do powoływania urzędników oraz regulowania zasad działania instytucji związanych z prawem i porządkiem. Ustawa również definiowała, że tylko obywatele brytyjskiego pochodzenia mogli być sędziami przysięgłymi. W przypadku śmierci komisarza, obowiązki przejmował najstarszy członek rady do czasu mianowania nowego komisarza.
Ustawa o Jukonie była kluczowym dokumentem w historii Kanady, który uregulował kwestie administracyjne i prawne w nowo utworzonym terytorium.
