Ludwik VI Gruby
Ludwik VI Gruby (1 grudnia 1081 – 1 sierpnia 1137) był królem Franków (Francji) od 1108 do 1137 roku oraz hrabią Vexin. Był synem Filipa I z dynastii Kapetyngów. W trakcie swojego panowania dążył do poprawy relacji z papieżami, w tym Kalikstem II, Gelazjuszem II i Innocentym II, a także sprzeciwiał się cesarzowi Henrykowi V, popierając papiestwo w czasie konfliktów.
Reformy i administracja
Ludwik VI skutecznie wykorzystywał rozwijające się zakony, zwłaszcza cystersów, do usprawnienia administracji. Dążył do rozszerzenia swojej domeny poprzez zajmowanie terytoriów nieposłusznych wasali. Dzięki zewnętrznym konfliktom wielu baronów było zaangażowanych w walki, co umożliwiło królowi wzmocnienie swojej władzy. W okresie jego panowania nastąpił wzrost zamożności dworu królewskiego oraz poprawa warunków życia rzemieślników i chłopów, co przyczyniło się do zwiększenia areału gruntów uprawnych.
Współpraca z Sugerem
Głównym doradcą Ludwika VI był Suger, opat Saint-Denis, który współpracował z królem od 1122 roku. Suger był również autorem biografii Ludwika, Gesta Ludovici Grossi regis. W czasie jego rządów miała miejsce konsolidacja narodowa Francuzów, spowodowana zagrożeniem ze strony Anglii oraz udziałem rycerstwa francuskiego w krucjatach.
Małżeństwa i potomstwo
W 1104 roku Ludwik VI poślubił Lucienne de Rochefort, jednak małżeństwo zostało anulowane w 1107 roku. W 1115 roku ożenił się z Adelajdą Sabaudzką, z którą miał kilkoro dzieci:
- Filip (1116-1131), król Francji
- Ludwik VII (1120-1180), król Francji
- Henryk (1121-1175), biskup Beauvais
- Hugo (1123, zmarł młodo)
- Robert (1123-1188), hrabia de Dreux
- Konstancja (ok. 1124–1176), żona Eustachego IV
- Filip (1125-1161), biskup Paryża
- Piotr (1126-1179/1183), pan de Courtenay
- Dziecko (zmarło młodo)
Z nieformalnym związku z Marią de Breuillet miał nieślubną córkę Izabelę (ok. 1105–po 1175).
Ludwik VI zmarł w 1137 roku, a jego grób znajduje się w bazylice Saint-Denis.
