Jānis Čakste – Pierwszy Prezydent Łotwy
Jānis Čakste (1859-1927) był łotewskim politykiem, który w 1918 roku objął urząd pierwszego prezydenta niepodległej Łotwy. Pełnił również funkcję przewodniczącego Zgromadzenia Konstytucyjnego.
Wykształcenie i wczesna kariera
W 1882 roku ukończył gimnazjum w Mitawie oraz Wydział Prawa Uniwersytetu Moskiewskiego. Pracował w rosyjskiej administracji guberni kurlandzkiej, a w 1888 roku rozpoczął praktykę prawniczą w Mitawie, gdzie pełnił funkcje w kilku łotewskich stowarzyszeniach.
Działalność polityczna
- W 1905 roku opracował projekt autonomii dla Łotwy, który nie został zaakceptowany przez cara Mikołaja II.
- W 1906 roku zasiadł w rosyjskiej Dumie jako przedstawiciel Kurlandii.
- Po rozwiązaniu Dumy był jednym z sygnatariuszy apelu z Viipuri, który domagał się niepłacenia podatków i odmowy służby wojskowej.
W wyniku swojego stanowiska został skazany na trzy miesiące więzienia przez rosyjskie sądy. Po wybuchu I wojny światowej przeniósł się do Tartu, gdzie zajął się organizowaniem pomocy dla uchodźców łotewskich.
Prezydentura i osiągnięcia
W 1918 roku Čakste został wybrany na prezydenta przez Radę Państwa. W 1919 roku uczestniczył w konferencji paryskiej, gdzie domagał się uznania niepodległości Łotwy przez mocarstwa zachodnie. Jego wybór na prezydenta został potwierdzony przez sejm konstytucyjny oraz sejmy I i II kadencji, pełnił tę funkcję do swojej śmierci w 1927 roku.
Odznaczenia i upamiętnienie
Čakste był odznaczony wieloma nagrodami, w tym:
- Order Trzech Gwiazd (Łotwa)
- Order Leopolda (Belgia)
- Krzyż Wolności I klasy (Estonia)
- Order Białej Róży (Finlandia)
- Order Odrodzenia Polski
Zmarł w Rydze i został pochowany na Cmentarzu Leśnym, gdzie znajduje się jego mauzoleum.
