Kość (łac. os, lm ossa; gr. ostéon) – podstawowy element układu kostnego, którego badaniem zajmuje się osteologia.
Budowa kości
Kość jest złożonym narządem, składającym się z różnych tkanek, w tym tkanki kostnej, tłuszczowej, krwiotwórczej i chrzęstnej. Każda kość jest pokryta okostną, a powierzchnie stawowe pokrywa chrząstka stawowa. Kości długie mają trzon z istoty zbitej, natomiast ich nasady oraz wnętrze kości płaskich, różnokształtnych i krótkich zbudowane są z istoty gąbczastej.
Kości dzielimy według kształtu na:
- kości rurowate – długie lub krótkie, pełnią funkcje podporowe i krwiotwórcze;
- kości gąbczaste – zbudowane z istoty gąbczastej, pełnią funkcję krwiotwórczą;
- kości płaskie – osłaniają narządy wewnętrzne i są miejscem krwiotworzenia.
Rozwój kości
Kości rozwijają się w procesie kostnienia, który zaczyna się w życiu płodowym i kończy po osiągnięciu dojrzałości, około 20. roku życia. Zdolności regeneracyjne kości zmieniają się z wiekiem. U młodych ludzi do 30. roku życia kości są mocne, natomiast po 45. roku życia mogą stawać się kruche, co zwiększa ryzyko złamań.
Funkcje kości
Kości pełnią kilka kluczowych funkcji:
- Ochrona narządów wewnętrznych (np. czaszka chroni mózg);
- Wsparcie dla mięśni, umożliwiające ruch;
- Magazynowanie jonów wapniowych i fosforanowych;
- Pośrednia rola w krwiotwórstwie dzięki obecności szpiku kostnego.
Choroby układu kostnego
- Krzywica;
- Osteomalacja;
- Osteopenia;
- Osteoporoza;
- Pęknięcia i złamania;
- Wrodzona łamliwość kości;
- Kostniakomięsak;
- Chrzęstniakomięsak;
- Mięsak Ewinga.
