Witold Hurewicz
Witold Hurewicz (29 czerwca 1904 – 6 września 1956) był polskim matematykiem, znanym z wkładu w teorię wymiaru oraz teorię homotopii.
Życiorys
Hurewicz urodził się w Łodzi, w rodzinie przemysłowca. Po ukończeniu matury w 1921 roku, rozpoczął studia na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie uzyskał doktorat w 1926 roku. W latach 1927-1928 spędził rok w Amsterdamie dzięki fundacji Rockefellera. Od 1928 do 1936 roku był asystentem Luitzena Brouwera, a następnie pracował w USA, w Institute for Advanced Study w Princeton, gdzie zajął się zastosowaniami matematyki w czasie II wojny światowej.
Hurewicz zmarł tragicznie w Meksyku podczas konferencji naukowej, w wyniku upadku z piramidy w Uxmal.
Praca naukowa
Główne osiągnięcia Hurewicza dotyczą teorii wymiaru i homotopii. Wśród jego najważniejszych wyników znalazły się:
- Udowodnienie, że z hipotezy continuum wynika istnienie przestrzeni nieskończonego wymiaru.
- Twierdzenie o zanurzeniu ośrodkowej przestrzeni metrycznej w przestrzeń zwartą.
- Dowód, że każda zwarta przestrzeń metryczna wymiaru może być zanurzona w przestrzeń euklidesową o wyższym wymiarze.
- Twierdzenie dotyczące kostki Hilberta, która nie może być przedstawiona jako suma przeliczalnie wielu podprzestrzeni skończonego wymiaru.
W latach 30. XX wieku Hurewicz zajmował się teorią homotopii, publikując prace dotyczące grup homotopii. Jego współpraca z Henrym Wallmanem zaowocowała monografią o teorii wymiaru, a po jego śmierci wydano książkę poświęconą równaniom różniczkowym.
Prace Witolda Hurewicza
Hurewicz opublikował wiele prac naukowych, w tym cztery raporty dotyczące serwomechanizmów dla MIT Radiation Laboratory.
Podsumowanie
Witold Hurewicz był ważną postacią w polskiej matematyce XX wieku, którego badania miały istotny wpływ na rozwój teorii wymiaru i homotopii.
