Ustawa o Kanadzie (1791)
Ustawa o Kanadzie, znana również jako Akt konstytucyjny, została uchwalona przez Parlament Brytyjski w 1791 roku. Jej celem była reforma systemu administracyjnego w Kanadzie.
Podział na prowincje
Ustawa podzieliła Kanadę na dwie prowincje:
- Górna Kanada (późniejsze Ontario)
- Dolna Kanada (późniejszy Quebec)
Struktura rządowa
Ustawa powołała regionalne parlamenty w każdej z prowincji, które miały ograniczone uprawnienia ustawodawcze. Gubernator generalny zachował jednak daleko idące kompetencje. Ograniczenia w cenzusie wyborczym powodowały, że do parlamentów wybierani byli głównie przedstawiciele lojalistycznych ugrupowań, skupionych wokół partii konserwatywnej.
Napięcia społeczne
Wzrost aspiracji społeczeństwa prowadził do napięć i konfliktów, w tym do rebelii w 1837 roku:
- Rebelia w Górnej Kanadzie
- Rebelia patriotyczna w Dolnej Kanadzie
Zmiany w prawie
Ustawa o Kanadzie została zastąpiona w 1841 roku Ustawą o Unii Kanadyjskiej, co oznaczało dalsze zmiany w strukturze administracyjnej kraju.
