Kwezal herbowy (Pharomachrus mocinno)
Kwezal herbowy, znany również jako quetzal, to ptak z rodziny trogonów (Trogonidae), występujący od południowego Meksyku przez Gwatemalę i Honduras po Kostarykę oraz zachodnią Panamę. Jest bliski zagrożenia wyginięciem i odgrywał istotną rolę w wierzeniach ludów Mezoameryki.
Morfologia
Kwezal herbowy charakteryzuje się:
- Krępą budową ciała i dużą głową.
- Samiec ma jaskrawe upierzenie: zielony wierzch i karmazynowy spód. Długie pokrywy nadogonowe mogą osiągać do 100 cm.
- Samica jest mniej kolorowa, z szarym upierzeniem na piersi i karmazynowym kolorem tylko na dolnej części brzucha.
Średnia długość ciała wynosi około 35–40 cm, a masa to około 210 g.
Ekologia
- Biotop: Występuje w pierwotnych lasach deszczowych Ameryki Centralnej, na wysokości od 1300 do 3000 m n.p.m.
- Pożywienie: Głównie owoce, owady, rzadziej żaby i jaszczurki.
- Rozmnażanie: Gnieżdżą się w dziuplach, składając 2 jaja. Wysiadywaniem zajmują się obydwoje rodzice.
Pisklęta wykluwają się po 18 dniach i są karmione przez oboje rodziców.
Status
Zgodnie z klasyfikacją IUCN, kwezal herbowy jest gatunkiem bliskim zagrożenia (NT). Szacuje się, że liczebność populacji wynosi od 20 do 50 tysięcy osobników, a jej trend jest spadkowy z powodu wylesiania.
Podgatunki
Wyróżnia się dwa podgatunki:
- Pharomachrus mocinno mocinno – występuje od południowego Meksyku do północnej Nikaragui.
- Pharomachrus mocinno costaricensis – występuje w Kostaryce i zachodniej Panamie.
Podgatunek nominatywny jest większy, a jego samce mają dłuższe pióra.
Znaczenie w kulturze
Kwezal miał szczególne znaczenie w mitologii Azteków i Majów, gdzie był uważany za posłańca bogów. Jego wizerunek znajduje się na fladze i w godle Gwatemali, a także w nazwie miasta oraz waluty tego kraju.
