Epifora
Epifora, znana również jako epistrofa lub conversio, to figura retoryczna polegająca na powtarzaniu tego samego słowa lub zwrotu na końcu kolejnych segmentów wypowiedzi. Jest to technika, która nadaje wypowiedzi rytm i podkreśla kluczowe idee.
Przykłady epifory
Przykładem epifory w Biblii jest fragment z 1 Listu do Koryntian:
„Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko.”
W polskiej literaturze, znanym przykładem użycia epifory jest sonet Sebastiana Grabowieckiego, w którym wielokrotnie powtarzane jest słowo „śmierci”. Oto fragment:
Z Twej śmierci, Jezu, dochodzim żywota.
Śmierć podejmując dla nas, władzą śmierci
Bierzesz, a z Twej k nam miłości tej śmierci
Moc dawasz, co nas wpuszcza do żywota.
Również angielski renesansowy poeta Philip Sidney wykorzystał tę technikę w swoim sonetcie, w którym słowa „dzień” i „noc” pojawiają się wielokrotnie, np.:
„Each day seems long, and longs for long-stayed night;
The night as tedious, woos th’approach of day.”
Podsumowanie
Epifora jest skutecznym narzędziem w literaturze, które wzbogaca teksty, nadając im melodyjność i głębię. Przykłady z literatury polskiej i angielskiej ilustrują jej zastosowanie w różnych kontekstach. Dzięki powtarzaniu kluczowych fraz, autorzy mogą podkreślać emocje i myśli zawarte w ich utworach.
