Jezioro Łuknajno
Łuknajno to jezioro położone około 5 km od Mikołajek w województwie warmińsko-mazurskim, w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Stanowi istotną ostoję ptactwa wodnego w Europie.
Jezioro jest płytkie, z średnią głębokością 0,6 m i maksymalną 3 m, a jego powierzchnia wynosi 680 ha. Wymiary jeziora to długość 3,3 km i szerokość 2,9 km. Łuknajno łączy się wąskim kanałem o długości 500 m z jeziorem Śniardwy. Powstało w wyniku wytopienia brył martwego lodu i ma prawie okrągły kształt.
Przyroda
Jezioro Łuknajno charakteryzuje się bogatą roślinnością wodną i dużą różnorodnością ryb, co sprzyja występowaniu wielu gatunków ptaków. Jest znane jako miejsce gniazdowania łabędzia niemego (Cygnus olor), którego liczba par gniazdujących waha się od kilkunastu do kilkudziesięciu. Na jeziorze przebywa również około 2 tys. łabędzi podczas pierzenia.
Inne gatunki ptaków to:
- Łyski (Fulica atra) – 105–115 par gniazdujących, około 17 tys. osobników podczas migracji.
- Hełmiatki (Netta rufina) – około 10 par gniazdujących.
- Perkozy – m.in. perkoz dwuczuby, rdzawoszyi.
- Ptaki brodzące – wodnik, kokoszka wodna, czaple (bąk, bączek, czapla siwa).
- Wąsatka – rzadki gatunek gnieżdżący się w trzcinach.
Na jeziorze Łuknajno zaobserwowano także bieliki, rybołowy, kanie rdzawe, kormorany i rybitwy czarne. W sumie doliczono się około 175 gatunków ptactwa błotnego i wodnego, z czego 95 to gatunki lęgowe.
Roślinność dna jeziora składa się głównie z ramienic (Characeae), rdestnic (Potamogeton) i wywłóczników (Myriophyllum). Brzegi porastają trzcinowiska oraz zarośla wierzbowe, co sprzyja gniazdowaniu ptaków.
Na jeziorze obowiązuje zakaz wędkowania i żeglugi, a jego ochrona prawna została wprowadzona w 1937 roku.
Bibliografia
- Bąk J., Rudzielewicz M., Mazury, Pascal, Bielsko-Biała 2007.
- Walczak M., Bilińscy A. i W., Parki krajobrazowe i rezerwaty, Videograf II, Katowice 2004.
- Trząski L., Perły natury, Videograf II, Katowice 2005.
