Józef Mehoffer
Józef Mehoffer (1869-1946) był polskim malarzem, witrażystą i grafikiem, uznawanym za jednego z kluczowych twórców modernizmu w Polsce. Urodził się w Ropczycach, a swoje artystyczne umiejętności rozwijał w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod okiem Jana Matejki oraz wśród współpracowników, takich jak Stanisław Wyspiański.
Twórczość
Mehoffer był autorem licznych dzieł, w tym autoportretów oraz obrazów portretowych, takich jak W letnim mieszkaniu (1904) i Słońce majowe (1911). Jego prace często czerpały inspirację z impresjonizmu i secesji, co widać w kompozycjach takich jak Dziwny ogród (1913) oraz Czerwona parasolka (1917). Oprócz malarstwa, projektował witraże oraz grafiki użytkowe.
Życiorys
Mehoffer pochodził z rodziny austriackiej, gdzie jego ojciec pełnił funkcje publiczne w Galicji. Po śmierci ojca, w 1873 roku, rodzina przeniosła się do Krakowa. W 1905 roku objął stanowisko profesora w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a później pełnił funkcję rektora.
Witraże
Mehoffer zyskał uznanie również jako projektant witraży, w tym tych do katedry we Fryburgu oraz kościoła Mariackiego w Krakowie. Jego prace witrażowe, takie jak Ofiarowanie Marii i Zaślubiny Marii, odznaczają się wysoką jakością artystyczną i wykorzystaniem polskich motywów.
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1937)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1923)
- Złoty Wawrzyn Akademicki (1935)
Upamiętnienie
Józef Mehoffer jest upamiętniony na wiele sposobów, w tym:
- Dom Józefa Mehoffera w Krakowie jako oddział Muzeum Narodowego.
- Pomnik oraz ławka w Ropczycach.
- Honorowe obywatelstwo Turku, gdzie znajduje się pomnik artysty.
- Ulice jego imienia w wielu polskich miastach, m.in. w Krakowie, Warszawie i Gdańsku.
Mehoffer zmarł w 1946 roku w Wadowicach, pozostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny, który nadal inspiruje kolejne pokolenia artystów.
