Klucz dyszkantowy

Klucz dyszkantowy

Klucz dyszkantowy, znany również jako starofrancuski lub francuski klucz wiolinowy, jest kluczem typu G. Umieszczony jest na pierwszej linii pięciolinii, przypisując jej dźwięk g¹. Położenie dźwięków na pięciolinii jest identyczne jak w przypadku klucza basowego; jednak dźwięki zapisane w kluczu basowym brzmią o dwie oktawy niżej niż w dyszkantowym.

W XVII i XVIII wieku klucz dyszkantowy był powszechnie używany we Francji, zwłaszcza w okresie barokowym. Służył głównie do zapisu partii skrzypiec i fletu, definiując najwyższą tessiturę w utworach muzycznych. Został jednak wycofany z użycia w połowie XIX wieku.

Podsumowanie

• Klucz dyszkantowy to klucz typu G, umieszczony na pierwszej linii pięciolinii.
• Przypisuje dźwięk g¹ pierwszej linii pięciolinii.
• Używany głównie w XVII–XVIII wieku w baroku dla skrzypiec i fletu.
• Wyszedł z użycia w połowie XIX wieku.