Aleksander III Macedoński
Aleksander Wielki (356 p.n.e. – 323 p.n.e.) był królem Macedonii z dynastii Argeadów w latach 336-323 p.n.e. Uznawany za jednego z największych strategów i zdobywców w historii, jego panowanie oddziela klasyczną epokę grecką od epoki hellenistycznej.
Wczesne życie
Aleksander urodził się w Pelli jako syn króla Filipa II i Olimpias. Już w dzieciństwie był traktowany jako następca tronu, a jego edukacja obejmowała naukę pod okiem Arystotelesa. Młody Aleksander wykazywał niezwykłe zdolności oraz ambicję, co potwierdzają liczne anegdoty z jego dzieciństwa.
Regencja i pierwsze sukcesy militarne
W wieku 16 lat Aleksander został regentem Macedonii. Podczas nieobecności ojca odniósł swoje pierwsze zwycięstwo nad Majdami, a następnie uczestniczył w wyprawach przeciw Scytom. Jego taktyka wojskowa, w tym wykorzystanie konnicy, przyczyniła się do sukcesów armii macedońskiej.
Podbój Persji
Po objęciu tronu w 336 p.n.e. Aleksander kontynuował plany ekspansji, w tym podbój Imperium Perskiego. W 334 p.n.e. rozpoczął kampanię, zdobywając Anatolię i odnosząc zwycięstwo pod Granikiem. Kolejne bitwy, takie jak pod Issos, utorowały mu drogę do Egiptu, gdzie został ogłoszony faraonem.
Śmierć i dziedzictwo
Aleksander zmarł w 323 p.n.e. w Babilonie, pozostawiając po sobie ogromne imperium. Jego podboje przyczyniły się do rozprzestrzenienia kultury hellenistycznej, a po jego śmierci imperium zostało podzielone przez diadochów. Mimo krótkiego panowania, jego wpływ na historię jest niezatarte.
Historiografia i kultura
Dzieje Aleksandra poznajemy dzięki dziełom Plutarcha, Arriana i innych autorów. Jego postać inspiruje literaturę, film i sztukę do dzisiaj, a jego imieniem nazwano krater na Księżycu oraz umieszczono na greckiej monecie.
