Andrew Johnson: Życie i Kariera
Andrew Johnson (29 grudnia 1808 – 31 lipca 1875) był szesnastym wiceprezydentem i siedemnastym prezydentem Stanów Zjednoczonych, pełniącym urząd od 1865 do 1869 roku. Po zamachu na Abrahama Lincolna objął urząd prezydenta.
Młodość i Edukacja
Andrew Johnson urodził się w Raleigh jako syn Jacoba Johnsona i Mary McDonough. Po śmierci ojca w wieku czterech lat, jego matka z trudem wychowywała dwoje dzieci. Johnson, nigdy nie uczęszczający do szkoły, uczył się czytać i pisać pracując w zakładzie krawieckim. W 1828 rozpoczął karierę polityczną jako radny, a dwa lata później został burmistrzem Greenville w Tennessee.
Kariera Polityczna
W 1835 roku Johnson został wybrany do legislatury stanowej Tennessee, a w 1843 roku zasiadł w Izbie Reprezentantów USA. W 1853 roku pełnił funkcję gubernatora Tennessee, a w 1857 roku został senatorem USA. Johnson potępiał secesję stanów południowych, co zmusiło go do ucieczki do Kentucky. Po wojnie secesyjnej, Lincoln mianował go wojskowym gubernatorem Tennessee, co doprowadziło do jego nominacji na wiceprezydenta.
Prezydentura
Po objęciu urzędu Johnson zadeklarował kontynuację polityki Lincolna. Wprowadził amnestię dla buntowników, co spotkało się z opozycją radykalnych republikanów. Johnson został oskarżony o impeachment po tym, jak usunął sekretarza wojny Edwina Stantona. Proces impeachmentu zakończył się jego uniewinnieniem dzięki głosowi jednego senatora.
W polityce zagranicznej Johnson wspierał zakupy terytorialne, w tym Alaski, którą nabyto od Rosji. W 1868 roku nawiązał też stosunki dyplomatyczne z Chinami.
Emerytura i Śmierć
Po zakończeniu kadencji Johnson wrócił do Tennessee. Po nieudanych próbach powrotu do Kongresu, w 1875 roku udało mu się zdobyć mandat senatorski. Zmarł na atak serca podczas wizyty u córki w Carters Station.
Życie Prywatne
W 1827 roku Johnson ożenił się z Elizą McCardie. Para miała pięcioro dzieci: dwie córki i trzech synów.
