Klucz muzyczny
Klucz to symbol graficzny na pięciolinii, który określa położenie dźwięków. Jego kształt wywodzi się z liter alfabetu, a obecnie dzieli się na trzy główne grupy: klucz G, klucz F i klucz C.
Rodzaje kluczy
- Klucz G (wiolinowy) – oznacza dźwięk g¹ i jest używany do zapisu nut dla wysokich głosów oraz instrumentów takich jak skrzypce, flet czy trąbka.
- Klucz F (basowy) – oznacza dźwięk f i służy do zapisu nut dla niskich głosów oraz instrumentów nisko brzmiących, jak kontrabas czy tuba.
- Klucz C (altowy i tenorowy) – klucz altowy używany jest głównie dla altówki, a klucz tenorowy dla wysokich partii wiolonczeli i fagotu.
Przeznaczenie kluczy
Każdy klucz ma swoje specyficzne zastosowanie:
- Klucz wiolinowy – zapisy nut dla wysokich głosów (żeńskich, dziecięcych, tenoru) oraz instrumentów wysokotonowych, zwykle granych prawą ręką na instrumentach klawiszowych.
- Klucz basowy – zapisy nut dla niskich głosów (basu, barytonu) oraz instrumentów niskotonowych, granych lewą ręką na instrumentach klawiszowych.
- Klucz altowy – przeznaczony dla altówki, rzadziej dla puzonu i rożka angielskiego.
- Klucz tenorowy – używany do zapisu wysokich partii na wiolonczeli i fagocie.
Bibliografia
- Franciszek Wesołowski: Zasady muzyki
