Dopasowanie do wzorca

Dopasowanie do wzorca

Dopasowanie do wzorca to technika programistyczna, która polega na porównaniu wyrażenia z określonym wzorcem, w którym mogą występować „wolne miejsca”. W wyniku dopasowania uzyskuje się listę wyrażeń, które pasują do tych miejsc. Najpopularniejsze systemy dopasowywania to wyrażenia regularne oraz wzorce symboliczne.

Wyrażenia regularne

Wyrażenia regularne są szeroko stosowane w wielu nowoczesnych językach programowania, takich jak Perl, Ruby, PHP czy Python. Przykład użycia w Perlu:

if ($numer_ip =~ /^(\d+)\.(\d+)\.(\d+)\.(\d+)$/) {
    # pasuje do wzorca, wartości w $1, $2, $3, $4
} else {
    # nie pasuje do wzorca
}

Dzięki wyrażeniom regularnym można wyrażać złożone wzorce w bardziej zwięzły sposób, co jest znacznie prostsze niż w C, gdzie konieczne byłoby użycie zewnętrznych bibliotek.

Wzorce symboliczne

W językach funkcyjnych powszechnie stosuje się wzorce symboliczne, które umożliwiają dopasowanie termów z zmiennymi. Użycie symbolu uniwersalnego, często reprezentowanego przez podkreślnik, pozwala na dopasowanie do każdego obiektu. Przykład w OCamlu:

match liczba with
     0 -> "zero"
|    1 -> "jeden"
|    2 -> "dwa"
|    _ -> "inna liczba"

Alternatywnie, można to zrealizować za pomocą instrukcji warunkowej, jednak jest to mniej czytelne.

Inny przykład ilustruje zastosowanie wzorców do przetwarzania list:

match zmienna with
           [] -> "Lista jest pusta"
|       x::[] -> "Lista ma jeden element: " ^ x
|    x::y::[] -> "Lista ma dwa elementy: " ^ x ^ " i " ^ y
| x::y::z::[] -> "Lista ma trzy elementy: " ^ x ^ ", " ^ y ^" i " ^ z
| x::y::z::_  -> "Lista ma więcej niż trzy elementy: " ^ x ^ ", " ^ y ^", " ^ z ^ "..."

Wzorce symboliczne umożliwiają także przekształcanie symboli w inne wyrażenia, co dodatkowo zwiększa ich użyteczność w programowaniu.

W skrócie, zarówno wyrażenia regularne, jak i wzorce symboliczne, oferują potężne narzędzia do efektywnego przetwarzania danych w różnych językach programowania.