Dynamit – Historia i Skład
Dynamit to materiał wybuchowy wynaleziony przez szwedzkiego chemika Alfreda Nobla, opatentowany w 1867 roku. Początkowo jego skład zawierał 75% nitrogliceryny i 25% ziemi okrzemkowej, która wprowadziła do jego produkcji elementy bezpieczeństwa. Ziemia okrzemkowa, stosowana początkowo do uszczelniania naczyń, nadawała dynamitowi odpowiednią konsystencję, umożliwiając formowanie go w laski bez ryzyka przedwczesnego wybuchu.
Nowoczesny skład dynamitu
Współczesny dynamit zawiera około 10% nitrogliceryny. Dodatkowymi składnikami mogą być:
- materiał porowaty (np. ziemia okrzemkowa, węglan magnezu),
- materiał palny (np. mączka drzewna),
- substancje wybuchowe (np. nitroceluloza, azotan amonu).
Dynamit jest zazwyczaj owinięty w osłonkę warstwową i wyposażony w spłonkę oraz lont, a laski są przymocowane taśmami.
Właściwości i zastosowanie
Podczas wybuchu dynamit wydziela mniej energii niż czysta nitrogliceryna, ale jest bardziej odporny na wstrząsy i uderzenia. Jego popularność wzrosła szybko na całym świecie ze względu na bezpieczeństwo transportu i łatwość użycia. W pierwszym roku produkcji wytworzono około 11 ton dynamitu, a po pięciu latach ta liczba wzrosła do 1 350 ton rocznie.
Dynamit znajduje głównie zastosowanie w:
- kruszeniu materiałów geologicznych,
- rozbiórkach budynków,
- zastosowaniach militarnych.
Podsumowanie
Dynamit, wynaleziony przez Alfreda Nobla, to bezpieczny i efektywny materiał wybuchowy, który zrewolucjonizował budownictwo i przemysł wydobywczy. Jego skład oraz forma umożliwiają bezpieczne użytkowanie, co przyczyniło się do jego szybkiego rozpowszechnienia.
