Równoważność
Równoważność, znana również jako ekwiwalencja, to twierdzenie, w którym teza stanowi zarówno warunek konieczny, jak i dostateczny dla przesłanki. Zapisuje się je za pomocą spójnika „wtedy i tylko wtedy” (wtw). Przykłady równoważności obejmują:
- Trawa jest zielona wtedy i tylko wtedy, gdy 2 + 2 = 5. (zdanie fałszywe)
- Jutro pójdę do kina wtedy i tylko wtedy, gdy będzie ładna pogoda.
To oznacza, że pójdę do kina, jeżeli będzie ładna pogoda, a także, że jeżeli pójdę do kina, to będzie ładna pogoda.
Spójnik
Równoważność definiuje się jako dwuargumentowy funktor zdaniotwórczy. Jego funkcja prawdziwościowa odpowiada znaczeniu zwrotu „wtedy i tylko wtedy, gdy”. Dla zdań i równoważność zapisuje się jako Prawem spójnika równoważności jest to, że ma on tę samą wartość logiczną, co zdanie:
Oznacza to, że zdania i są równoważne, jeśli „z wynika , a z wynika ” jest prawdziwe. Wartości logiczne są przy tym przyjmowane w następujący sposób:
- 1 – zdanie prawdziwe
- 0 – zdanie fałszywe
Identyczność
Równoważność może przyjmować dwie wartości (prawda lub fałsz). Jeżeli jest ona prawdziwa dla wszystkich wartości zmiennych występujących w zdaniach i , to nazywa się ją tautologią. W takim przypadku można uznać zdania i za tożsame w sensie logicznym, co zapisuje się jako Równoważność można również zapisać w postaci:
Alternative notation for implication is:
gdzie oznacza implikację logiczną.