Kung-fu
Kung-fu (chiń. 功夫, Gōngfu) oznacza osiągnięcie wysokiego poziomu umiejętności w danej dziedzinie. Zbiorowym terminem dla chińskich sztuk walki jest wushu. W wyniku globalizacji i mediów, termin kung-fu zyskał popularność jako synonim chińskich sztuk walki, choć pierwotnie miał szersze znaczenie. W latach 70. XX wieku kung-fu zyskało na znaczeniu dzięki Bruce’owi Lee i jego filmom, co doprowadziło do dalszego ugruntowania tego pojęcia w kulturze popularnej, także w Polsce.
Style kung-fu
- Styl Białego Żurawia (Bai He Quan)
- Styl Małpy (Hou Quan)
- Styl Modliszki (Tang Lang Quan)
- Styl Pięść Pięknej Wiosny (Wing Tsun Kuen)
- Styl Płonącego Smoka (Huo Long Pai)
- Styl Tygrysa (Hu Quan)
- Styl Żmii (She Quan)
- Styl Leoparda (Li Long Tang)
- Styl Długiej Pięści (Chang Quan)
- Styl Chow Gar / Jow Ga (Zhou Jia Quan)
- Styl Kombinacji Walczącej Pięści (Wun Hop Kuen Do)
Filozofia kung-fu
Termin kung-fu składa się z dwóch znaków: Gōng, oznaczającego „osiągnięcie”, oraz Fu, które oznacza „człowieka”. Razem tworzą pojęcie, które w chińskiej filozofii ma głębsze znaczenie. Obejmuje to dorobek i osiągnięcia człowieka, co w kontekście kulturowym można interpretować jako „kulturę człowieka”.
