Gwiazdozbiór Góry Stołowej

Góra Stołowa (Mensa)

Góra Stołowa, znana również jako Mensa, to gwiazdozbiór południowego nieba, który został wprowadzony przez Nicolasa Louisa de Lacaille w 1751 roku. Nazwa konstelacji pochodzi od Góry Stołowej w Przylądku Dobrej Nadziei, gdzie de Lacaille prowadził obserwacje. Mensa jest jedynym gwiazdozbiorem nazwanym na cześć obiektu ziemskiego i nie ma związku z mitologią.

Charakterystyka gwiazdozbioru

Mensa jest jednym z najsłabszych gwiazdozbiorów, zaledwie 75. pod względem wielkości, a jego najjaśniejsza gwiazda, Alfa Mensae, ma piątą wielkość gwiazdową. W konstelacji znajduje się także fragment Wielkiego Obłoku Magellana. Osoby w Polsce nie mają możliwości obserwacji tego gwiazdozbioru.

Najjaśniejsze gwiazdy

• Alfa Mensae (α Men): Najbliższa gwiazda podobna do Słońca, znajdująca się 33,1 lat świetlnych od nas, stanowiąca 90% masy Słońca.
• Pi Mensae (π Men): Oddalona o 59 lat świetlnych, posiada planetę gazowego olbrzyma.
• Gamma Mensae (γ Men): Jasność 5,18^m, typ K4 III, odległość 101 lat świetlnych.
• TZ Mensae: Gwiazda zmienna o jasności zmiennej od 6,19^m do 6,87^m.
• W Mensae: Należy do klasy R Coronae Borealis, jej jasność może spadać do 18,3^m.

Interesujące obiekty

W obrębie Góry Stołowej nie ma gromad gwiazd ani mgławic, ponieważ konstelacja ta leży daleko od płaszczyzny Drogi Mlecznej. Jednak można dostrzec wiele bladych gwiazd oraz gromady, takie jak:

• NGC 1711
• NGC 2019
• NGC 2134
• NGC 2065
• NGC 2010
• NGC 2058
• NGC 1987
• NGC 2121

Najciekawszą z gromad jest NGC 1987, odkryta przez Johana Herschela w 1834 roku, szacowana na 1,1 miliarda lat.