Dzisiaj jest 12 grudnia 2024 r.
Chcę dodać własny artykuł

Fruktany

Fruktany

Fruktany to niskocząsteczkowe, rozgałęzione polimery β-D-fruktozy, które są rozpuszczalne w wodzie. Pochodzą z roślin jako materiał zapasowy oraz są produkowane przez mikroorganizmy jako egzopolisacharydy. Ich głównym miejscem magazynowania są bulwy, kłącza oraz dolne części łodyg roślin.

Występowanie

Fruktany znajdziemy w różnych rodzajach bakterii, takich jak:

  • Bacillus subtilis
  • Bacillus cereus
  • Azotobacter chroococcum
  • Aerobacter levanicum
  • przedstawiciele Pseudomonas
  • przedstawiciele Enterobacter

W roślinach występują w rodzinach:

  • Compositae
  • Campanulaceae
  • Liliaceae
  • Iridiaceae
  • Gramineae

Podział fruktanów

Fruktany różnią się masą cząsteczkową oraz budową. Dzielą się na dwie grupy w zależności od rodzaju wiązań między resztami fruktozy.

I grupa

W tej grupie występuje wiązanie glikozydowe β-2,1. Przykłady fruktanów:

  • inulina
  • asparagosan
  • asphodelan
  • 1-kestoza
  • nystoza

II grupa

Wiązania między fruktozami to β-2,6 glikozydowe. W tej grupie znajdują się fruktany roślinne oraz lewany produkowane przez niektóre bakterie.

  • phlean
  • poan
  • sekalina

Zastosowanie

Fruktany działają korzystnie na zdrowie człowieka, pełniąc rolę prebiotyków. Nie są trawione w przewodzie pokarmowym, lecz podlegają fermentacji w jelicie grubym, co stymuluje wzrost korzystnych bakterii, takich jak Lactobacillus i Bifidobacterium.

Efekty działania fruktanów obejmują:

  • obniżenie poziomu trójglicerydów i cholesterolu
  • wzrost przyswajalności minerałów
  • zmniejszenie ryzyka nowotworów jelita grubego
  • poprawa perystaltyki jelit

Dzienna dawka fruktanów dla uzyskania efektów prebiotycznych wynosi 4–10 g.

Bibliografia

  • Flaschentrager B, 1951. Physiologische Chemie vol I. Berlin, Springer Verlag.
  • Florkin M., Stotz E. H. 1963. Comprehensive biochemistry. Vol V, Carbohydrates. Londyn, Elsevier Publishing Company.
  • Long C. 1961. Biochemists Handbook. Nowy Jork, E & F. N. SPON Ltd.
  • Schlegel H. G. 1996. Mikrobiologia ogólna. Warszawa, PWN.
  • Davies D. D., Giovanelli J., ap Rees T., 1969, Biochemia roślin. PWRiL, Warszawa.

Przypisy

Kategoria: Polisacharydy, Prebiotyki

Najnowsze aktualności: